HET HERONTDEKKEN VAN PRACHTIGE GROEN EN BLAUW SCHAKERINGEN TIJDENS DE KERSTVAKANTIE IN 2023
Een keer per jaar probeer ik een korte wandelvakantie te doen in de bergen. Een rugzak, goede schoenen, een paar wandelstokken en de telefoon op stil. Even een paar dagen los van veelal nutteloos bezit en de overbelaste infrastructuur. Verslavende beeldschermen en de trouwe schildersezel verruild voor adembenemende uitzichten; het comfort van thuis verruild voor hijgen en afzien op een helling.
Te voet bewegen in de bergen. Voor wie het gedaan heeft weet het: Je wordt er gespiegeld en geconfronteerd met geestelijke en lichamelijke pijntjes waar je iets mee moet. Met van tijd tot tijd een beloning: Ware schoonheid. Soms zo mooi dat de tranen me in de ogen springen.
Maar ook een vergankelijke schoonheid. Het is verstandig altijd op je hoede te zijn en het weer in de gaten te houden. Een lieflijke atmosfeer kan rigoureus omslaan in een genadeloos grillige uitdaging. Gelukkig zijn we daarvoor gespaard gebleven.
Hieronder zie je de wandeling in lichtgroen, van Lenk im Simmental, over de bergrug naar Montana met twee overnachtingen in een berghut. De eerste was meer een zweethut wat ik lag in de nok, met onder mij 9 ongewassen wandelaars... Bij de tweede was meer ventilatie maar dat deed de extreem vage geur uit de kelder van het restaurant waar de logeerruimte van was, niet verdwijnen.
Aan het einde van de eerste dag (we waren met een klein groepje vrienden, eind zomer 2023) streken we neer op een helling vlakbij de hut, om van de zonsondergang te genieten. We kregen overwacht een adembenemend tafereel voor onze neus. Zelden zo'n 'ziedende' horizon gezien met daarin de zon, een heldere pit, die net achter een berg schuil ging. Als ik het kon, had ik er een symfonie op geschreven. In mijn geval is een klein schilderijtje geworden naar aanleiding van de foto die ik daar geprobeerd heb te maken met een 'vintage' iPhone uit 2018.
Het ziet er zo onnatuurlijk uit dat je denkt dat ik het verzonnen heb. Maar dit is slechts een fractie aan visuele kracht in vergelijking tot wat we daar echt zagen.
Desalniettemin had ik tijdens de kerstvakantie 2023, zin om via de beperkte kwaliteit van de foto terug te gaan zoeken naar het gevoel van mijn bewondering voor de schakeringen van blauwen en groenen die we voorbij zagen komen in dat korte tijdsbestek. En niet te vergeten, die diepte, het perspectief veroorzaakt door de atmosfeer, afsnijdingen en overlappingen van de heuvel en bergruggen.
Het werkje in olieverf is een van m'n eerste landschappen en ik moet zeggen dat ik er veel lol aan beleef om zoiets te maken. Eigenlijk ook niet zo gek want ik kan geen genoeg krijgen, van het staren naar de bergen. De harmonie van kleuren, de vormen, de massieve kolossen steen, de hoogte... zo fascinerend.
Het heeft het 'en plein air' schilderen in mij los gewrikt.
Ik ben inmiddels een klein tekendoosje aan het ombouwen tot een afsluitbaar mini palet waarop ik een schilderpaneeltje kan bevestigen. Licht van gewicht zodat het mee kan op reis. Een 'pochade' heet zoiets. Hierover schrijf ik vast meer in een volgende blog.
En mocht je het werkje willen kopen, laat het me weten! Het wordt 'klaar om op te hangen' naar je toe verzonden.
Hieronder nog wat detailopnames.
Heb je zelf interesse in een kunstwerk op maat of ken je iemand die geïnteresseerd zou kunnen zijn? Deel mijn werk of neem gerust direct telefonisch contact met me op.
Lees verder over mijn werkwijze en de kwaliteit die ik nastreef, door te klikken op een van de andere blogs hieronder.
