Hier was het schaakmat. Vaak voel ik nog ruimte als ik iets abstracts maak. Ik stop meestal als ik daar (nog) ben. Bij deze was het s t o p.

Interessant dat mijn vriend Bram het volgende schreef bij die werk:
'Hoe kom ik uit deze vlakte-diepte, help Kafka, waarin heb je me verstrikt?'